تابناک: رياست مجلس دهم، يکي از داغ‌ترين موضوعاتي است که در روزهاي اخير در محافل سياسي کشور مطرح مي‌شود و مي توان طبيعي حدس زد که عمده رقابت براي تصاحب پست رياست مجلس دهم بين عارف و لاريجاني به نمايندگي از اصلاح‌طلبان و اصولگرايان است.

از آنجايي ‌که شمار اصلاح‌طلبان و اصولگرايان راه ‌يافته به مجلس دهم تقريباً برابرند، اظهارنظر‌ها در اين خصوص متنوع است و هر طيف تلاش مي‌کند تا کانديداي خود را بر کرسي رياست مجلس بنشاند. در اين ميان حتي صحبت از تقسيم اين صندلي بين دو جناح نيز مطرح‌ شده است، به گونه اي که اشرفي اصفهاني ـ که در ارائه پيشنهادهاي عجيب‌وغريب شهره است ـ پيشنهاد داده، رياست مجلس يک ‌در ميان بين لاريجاني و عارف گردشي باشد، به‌ گونه‌اي که يکسال عارف سکان رياست را بر دست گيرد و سال ديگر لاريجاني.

اما نمايندگاني نيز هستند که بر اين باورند، بهتر است براي بهتر اداره کردن مجلس، رياست مجلس بر عهده هيچيک از گروه‌هاي سياسي نباشد، يعني مدل جديد از رياست که نياز است، شخص بي‌طرفي بر اين صندلي تکيه زند. البته کاظم جلالي، که پيشنهاد دهنده اين طرح است، مدلي ارائه نداده، ولي گفته که بهتر است، رياست مجلس تعاملي باشد تا کارآمدي زيادي در اقتصاد کشور داشته باشد.

در اين ميان، افرادي هستند که چشمشان به لابي‌هاي پشت پرده است و بر اين باورند، تکليف اين صندلي با لابي مشخص خواهد شد و با توجه به اينکه هيچ جناحي اکثريت قاطع در مجلس را ندارد، لابي‌ها مي‌توانند افراد مستقل را به سمت جريانات سياسي هل داده و تکليف رئيس را مشخص کند.

با اين ‌حال با نزديک شدن به ‌روز آغاز مجلس دهم، سخنان بيرون آمده از پشت پرده‌ها بيشتر مي‌شود و گاهي خبرهايي از تعامل بين لاريجاني و عارف به ميان مي‌آيد؛ اما گويا نگاه به تعامل بين اين دو فرد مطرح، کمي در شرايط موجود خوش‌بينانه باشد، چون برخي جناح‌ها هرگز حاضر به تعامل نخواهند بود.

در تازه‌ترين خبر منتشره در اين باره، مصطفي کواکبيان گفته است: چنانچه عارف تمايلي براي رياست نداشته باشد، حاضر است رئيس مجلس شود، زيرا بايد به ‌هر حال يک اصلاح‌طلب رئيس مجلس باشد!

با همه اينها، به نظر مي‌رسد، نمايندگان بيشتري به رياست لاريجاني بر مجلس دهم تمايل داشته باشند؛ براي نمونه، محسن رفيق‌دوست در تازه‌ترين اظهارنظر خود گفته است: بي گمان، لاريجاني رئيس مجلس آينده خواهد بود و يا کوهکن نماينده مردم لنجان به ‌صراحت گفته که رياست مجلس به صلاح عارف نيست.

وي همچنين افزوده است: رياست مجلس به اقتدار و تعامل زيادي نياز دارد و اگر اين اقتدار خدشه‌دار شود، بر تک‌تک نمايندگان تأثيرگذار خواهد بود؛ بنابراين، به نظر مي‌رسد، لاريجاني با توجه به تجاربي که دارد، از اقتدار بالاتري نسبت به عارف برخوردار بوده و بهتر است، اين دوره نيز وي رئيس باشد.

از سوي ديگر، کساني هم با رياست عارف موافق هستند و بر اين باورند که لاريجاني سال‌ها اين کار را انجام داده و اکنون زمان آن رسيده که جاي خود را به ديگري بدهد. آنان بر اين باور هستند که عارف پيشينه لازم براي اين کار را دارد و تجربه اداره هيئت دولت در کارنامه وي موجود است؛ بنابراين، کسي که بتواند اداره هيئت دولت را بر عهده گيرد، قطعاً از عهده اداره مجلس نيز برخواهد آمد.

جالب آنکه دو کانديداي مطرح براي رياست مجلس تاکنون اظهارنظر شفافي در اين مورد نداشته‌اند و همه ‌چيز را به ‌روز تشکيل مجلس موکول کرده‌اند؛ البته به ‌جز اظهارنظر اخير عارف که گفته است، نامزد رياست مجلس دهم خواهد بود و اين‌ يک وظيفه است که بر عهده اوست.

اين اعلام آمادگي زودهنگام عارف پيام روشني براي علي لاريجاني دارد؛ رئيس کنوني مجلس يا بايد با عارف رقابت کند يا خود را نامزد رياست نکند و يا عارف را به کناره‌گيري از کانديداتوري رياست مجلس دعوت کند؛ اتفاقي که رخ دادن گزينه آخرش بسيار محتمل است و احتمالاً عارف کنار خواهد گرفت، زيرا کفه ترازو به سمت لاريجاني سنگين‌تر است و حداقل بسياري از نمايندگان حاضر در مجلس که موفق به راهيابي به دور دهم نيز شده‌اند ـ حتي کساني که از ليست اميد نيز رأي آورده‌اند ـ اغلب تمايل خود براي رياست لاريجاني ابراز داشته‌اند.