یک زلزله خاموش اصفهان را در خطرناک‌ترین زمان خود قرار داده‌است. با این‌حال هیچ مسئولی آنطور که باید توجه نمی‌کند.

در نیمه مهر ۱۴۰۰ هستیم. رودخانه زاینده‌رود مثل اغلب روزهای سال خشک است. حالا خیلی این رودخانه فرقی با یک جاده خاکی ندارد. پل‌های تاریخی اصفهان هم مثل همیشه تشنه هستند. اما خطری بزرگتر از تشنگی آن‌ها را تهدید می‌کند. فرونشست زمین. خشکی رودخانه و خالی بودن آبخوان‌ها دارند کمر پل‌ها را می‌شکنند. ردپای این خطر جدی روی دیوار پل خواجو خودش را نشان می‌دهد. نشانه‌هایی که کارشناسان وزارت میراث فرهنگی بارها تلاش کرده‌اند تا آن‌ها را محو کنند. اما باز کردن ترک‌ها برای فرونشست زمین کاری ندارد.

فرونشست زمین در اصفهان فقط به اطراف رودخانه زاینده‌رود محدود نمی‌شود. در پشت مسجد جامع عباسی میدان نقش جهان حالا یک ترک بزرگ به وجود آمده است. ترکی که کارشناسان معتقدند، ناشی از فرونشست زمین است.

فروچاله‌ها اگرچه از بیرون شهر اصفهان شروع شده‌اند اما حالا احتمال می‌دهیم که زیر شهر اصفهان هستند. یک زلزله خاموش اصفهان را در خطرناک‌ترین زمان خود قرار داده‌است. با این‌حال هیچ مسئولی آنطور که باید توجه نمی‌کند.

فروچاله زمانی پدیدار می‌شود که آبخوان‌ها خالی شده باشند. آبخوان‌ها چطور خالی می‌شوند، با چاه‌های کشاورزی. که تعدادشان آنقدر زیاد و نزدیک به هم است که رمقی برای آبخوان نگذاشته‌اند. برداشت بی‌رویه از آبخوان باعث شده تا لایه‌های سنگی نگهدارنده آب فرو بریزند و زمین اینطور شکاف بردارد. اتفاقی که می‌گویند در همه اصفهان رخ داده. حتی در زیر شهر.