شورای آتلانیتک نوشت: ایران در تابستان امسال با مشکلات زیست محیطی نظیر آتش سوزی جنگل ها، افزایش شدید دما در برخی استان ها و طوفان شن که پایتخت را تهدید می کند مواجه بوده است. خشکسالی کامل به واسطه تغییر آب و هوا، مشکلات ساخت و ساز سد ها و خالی شدن منابع آب های زیر زمینی نیز از جمله این مشکلات است.

به گزارش «انتخاب»، به گفته سید احمد شریفی معاون سازمان حفاظت از محیط زیست استان قم، چهار مرکز آلودگی و شن جمعاً به اندازه 40 هزار هکتار در بستر دریاچه سابق شناسایی شده اند. هیچ روستایی در فاصله 50 کيلومتری اطراف دریاچه وجود ندارد و پوشش گیاهی این منطقه به کلی از بین رفته و در حال نابودی کامل است.

به گفته خدا کرم جلیلی یکی از معاونان رئیس سازمان مديريت منابع آبی و جنگلداری، سیاست ها که زمین های مرطوب را از سهم آب قابل قبول محروم کرده است یک میلیون هکتار از زمین های مرطوب را در مرکز آلودگی قرار داده است. این وضعیت به ویژه در استان هاي جنوب شرقی در سیستان و بلوچستان در مرز افغانستان جدی تر است.

در حال حاضر تلاش هایی در سطح ملی و بین المللی برای احیای دریاچه هامون و منطقه حاصلخیز مرز ایران و افغانستان در جریان است. سه دریاچه در اين منطقه به هم متصل شده اند و توسط آب های رودخانه هلمند افغانستان تغذیه می شوند. اما ترکیب خشکسالی و انحراف آب ها برای مصارف آبياري، ساخت و ساز چهار مخزن آب در سیستان و بلوچستان و سد سازی در مرز آب هامون را منحرف کرده است.

دریاچه خشک شده منبع تولید آلودگی است که موجب ایجاد بحران های جدی سلامت عمومي شده است. اقتصاد منطقه نیز منحل شده و هزاران روستایی ار خانه هایشان نقل مکان کرده اند. کمبود شغل موجب افزایش کسب و کار مواد مخدر در منطقه هامون شده است.

بر اساس گفته های علیرضا خسروی رئیس مرکز فرهنگی-تفریحی توریست در شهر زابل ، در گذشته مردم از قدرت بادهای ۱۲۰ روزه برای چرخاندن آسیاب بادی و خنک کردن محیط استفاده می کردند. این درحالی است که با خشک شدن زمین های مرطوب و بستر های رودخانه، اين بادها زمینه ساز طوفان شن شده است. بادی که در گذشته محیط را خنک می کرد الان منطقه را به جهنم تبدیل کرده است.

دهه های طولانی مدیریت کمبود آب، به انتها رسیدن سفره های آب زیر زمینی و سیاست های توسعه ای که در خصوص تأثیر گذاری بر محیط زیست و اکوسیستم شکست خورده اند، هزینه های زیادی را برای آینده ایران رقم زده است.