کارگزاران سازندگي اين روزها ديگر نه در خفا و پشت پرده و با کنايه که علناً پالس منفي به سوي عارف مي‌فرستد. گويي کارگزاران در روزهاي انزواي رهبران و ليدرهاي اين جريان چندان علاقه اي به پررنگ شدن نقش عارف ندارد، حتي وقتي همه اصلاح طلبان تحت تأثير کناره گيري اخلاقي عارف در سال 92 قرار گرفتند آنها باز هم چندان شيفته اين مرام سياسي نشدند، چه آنکه آنها از همان ابتدا هم روحاني را گزينه اي بهتر و رأي آور تر از عارف مي دانستند و پشت پرده براي کانديداي اصلي شدن روحاني در تلاش بودند.

چند سکانس از مخالفت خواني کارگزاران با عارف

کارگزاراني ها در انتخابات 92 با حمايت از گفتمان اعتدال و حسن روحاني تلاش زيادي براي کناره‌گيري عارف داشتند. امري که در نهايت محقق شد و چهره نزديک به آنها راهي پاستور شد. حضور چند چهره نزديک به کارگزاران در دولت روحاني از نگاه برخي اصلاح طلبان، مزد اين جريان دردفاع از نامزدي روحاني در انتخابات رياست جمهوري بود.

بحبوحه انتخابات مجلس که رسيد و تلاش اصلاح طلبان براي به ميدان آوردن عارف که بالا گرفت کارگزاران باز هم سکوت اختيار کرد و تمايلي براي قرار گرفتن کنار عارف از خود نشان نداد. آنها در همان روزها در جبهه اي ديگر در تلاش بودند تا ناطق نوري را وارد ميدان انتخابات کنند و سرليست ائتلاف اصلاح طلبان و اعتداليون کنند.

ناطق که نيامد، کارگزاراني ها باز هم بر مدار رفاقت با عارف پيش نرفتند. هرچند شنيده مي شد که آيت ا... هاشمي به فرزندان سياسي اش در حزب کارگزاران درباره نوع رفتار با عارف نهيب زده بود و خواستار آن شده بود که سرليستي او را بپذيرند. امري که در نهايت محقق شد و عارف سرليست اصلاح طلبان شد.

پس از برگزاري انتخابات دهم و راهيابي ليست مورد حمايت ائتلاف اميد در تهران به مجلس، حرف‌ها و حديث‌ها بر سر رياست مجلس جدي‌تر شده است. درحالي که سهم بالاي اصلاح طلبان در مجلس آنها را اميدوار کرده بود بتوانند کرسي رياست اين قوه را تصاحب کنند، زمزمه هاي مخالفت ها با رياست عارف بر مجلس بلند شد. کارگزاران در صف اول مخالفان قرار گرفت. هرچه بود در نهايت لابي هاي اصولگرايان از يک سو و طيفي از اصلاح طلبان چون کارگزاران از سوي ديگر کارگر افتاد و عارف از کرسي رياست دور ماند و لاريجاني پابرجا در رياست مجلس ابقا شد.

رابطه زيگزاگي کارگزاران با عارف دو سال بعد در انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي شهر هم تکرار شد. همان روزهايي که همه زير خيمه شوراي سياستگذاري اصلاح طلبان گرد هم آمده بودند، کارگزاراني ها حرکات معکوسي را دنبال مي کردند، خاصه در بستن ليست شوراهاي شهر زمزمه هاي اختلاف بين تيم نزديک به کرباسچي و مرعشي با تيم نزديک به عارف بارها و بارها شنيده شد.

ريشه هاي آن اختلاف، اين روزها که بحث شهردار بعدي تهران داغ شده باز هم بالا زده است. شوراي سياستگذاري تلاش زيادي را براي انتخاب شهرداري مناسب براي تهران آغاز کرده است و هر روز اسمي روي ميز شورا گذاشته مي شود. تلاش کارگزاران اما در ابتدا اين بود که محسن هاشمي را بر کرسي رياست بهشت بنشانند، امري که با توجه به تعهدي که اعضاي راه يافته به شورا داده بودند امکانپذير نشد. همين هم باعث شده که نام افرادي چون مرعشي يا محمدعلي نجفي از چهره هاي نزديک به کارگزاران مطرح باشد. کارگزاران اين بار گويي سرسخت و جدي پاي کار آمده که نقش اصلي در انتخاب شهردار را داشته باشد. شايد از همين رو است که مرعشي کنايه هايي را روانه شوراي سياستگذاري و عارف مي کند.

به نظر مي رسد اختلافات کارگزاران و عارف اين بار در خيابان بهشت قرار است دنبال شود. پيروز اين دوره از رقابت فرزندان سياسي هاشمي خواهند بود يا عارف و همراهانش در جريان اصلاحات؟