لادن ایرانمنش: سندرم افسردگی مدت های مدیدی است خانواده ها را درگیر کرده است. درست بعد از کرونا عده زیادی با این سندروم آشنا شدند. عده ای به روانپزشک مراجعه کردند و عده ای دیگر به واسطه بی پولی ناشی از سنگین بودن هزینه های روانپزشکی عطای روبه رو شدن با بیماریشان را به لقایش بخشیدند.

این در حالی است که رئیس سازمان روانشناسی با این مسئله خیلی عادی برخورد می کند. به نظر او با وجود کرونا و مشکلات اقتصادی این روند طبیعی است.

طبق آخرین تحقیقات انجام شده در حال حاضر 60 درصد ایرانی‌ها از اختلالات روانی خود بی اطلاع هستند. متخصصان دفتر سلامت روانی اجتماعی و وزارت بهداشت در جدیدترین آماری که ارائه داده اند اعلام کرده اند که از زمان شیوع کرونا، میزان شیوع افسردگی، اضطراب و استرس 16 درصد افزایش یافته و 40/8 درصد از میزان شیوع اختلال روان در میان افرادی است که یک عضو از خانواده شان را به دلیل ابتلا به کرونا از دست داده اند.

دو سال پیش مرکز آمار روانپزشکی ایران اعلام کرد که از هر چهار ایرانی یک نفر دچار اختلالات روانی است یعنی 25 درصد ایرانی ها با مشکلات و اختلالات روانی دست به گریبانند. حالا بعد از دو سال این آمار با وجود کاهش کرونا چند برابر شده است.

اگر عدم آگاهی، فرهنگسازی ناقص و ابتر و نبود آموزش را برای عدم مراجعه به روانپزشکان کنار بگذاریم، بُعد دیگر ماجرا و بزرگ ترین مانعی که باعث می شود درصد کمتری از مردم به خدمات روانپزشکی تمایل داشته باشند، مسائل مالی است، مسئله ای که باعث شده مردم در پایین ترین سطح هرم «مازلو» قرار گیرند و تنها به نیازهای جسمی شان فکر کنند.

در این میان عملی نشدن وعده وعیدها هم مزید بر علت شده تا تعداد کمتری از مردم روی صندلی مطب های روان پزشکی بنشینند. طبق برنامه ششم توسعه کشور که قرار بود تا پایان سال 1400 اجرایی شود، دولت موظف به ایجاد مزایای بیمه برای خدمات مشاوره بود، اما با گذشت یکسال و اندی از هدفگذاری های برنامه ششم توسعه، به نظر نمی‌رسد اقدامی در راستای عملی کردن این موضوع انجام شده باشد.

اکنون بر اساس آخرین مطالعات، میزان شیوع اختلالات روان پزشکی، در ایران به بیش از 7 درصد رسیده است، اختلالاتی که به گفته دبیر کمیته روانپزشکی اجتماعی انجمن روانپزشکان عامل تشدید کننده آن فقر و نابرابری است. اگر این معادلات را اضافه بر شوک های اقتصادی سه سال اخیر کنیم به خوبی متوجه می شویم که حال روح و روان جامعه خوب نیست و این نمی تواند برخلاف گفته رئیس سازمان روان شناسی چندان جنبه طبیعی داشته باشد.  اکنون قول های عمل نشده ای که بعد از گذشت حدود دو سال به سرانجام نرسیده، بسیاری از متخصصان حوزه سلامت را نگران کرده است. اینکه این بحران ها و تهدیدهای روانی پساکرونا آنقدر زیاد شود که جامعه خشمگین امروز را خشمگین تر کند.