خبرآنلاين: گويا خيلي ها دچار يک سوء تفاهم بزرگ شده اند؛ «اينکه به صورت عجيبي فکر مي کنند براي مردم مصاديق انتخاباتي مهم هستند نه اينکه اين مصاديق چه مي گويند.»

در ميان اصولگراياني که عزم رقابت با حسن روحاني را دارند يک اعتقاد مشترک وجود دارد؛«شکست دادن حسن روحاني در انتخابات ارديبهشت ماه بسيار سخت است.» نکته اما اين است که صفت«سخت» که براي توصيف اين ماجرا به کار برده مي شود فقط از اين جهت نيست که روحاني رئيس جمهور مستقر است بلکه مسئله اين است که او توانسته کسان زيادي را در سپهر سياست ايران پيرامون خود گرد آورد که سخنش را به گفتمان غالب مبدل سازند.

همين برتري گفتماني است که نتيجه انتخابات در تهران چنان مي شود که غريبه ترين نام هاي دوران سياسي معاصر از جانب مردم تهران راه به پارلمان مي يابند فقط به اين دليل که قرابت گفتماني دارند با حسن روحاني و مخالف هستند با آنچه رقباي او مي گويند. روحاني در واقع خواسته در بحث گفتماني گستره خودي ها آنچنان گسترده باشد که هم از اصولگرايان در آن باشند و هم از اصلاح طلبان. درست عکس خواست و عمل سياسي نوپديدهايي که اين روزها صداي بلندي در ميان اصولگرايان دارند؛ کساني که با ناب گرايي به دنبال کاستن از جمعيت اصولگرايان افتاده اند؛ به پايداري ها و همفکرانشان اشاره کرديم.

به بحث خودمان برگرديم؛ «کدام مؤلفه رئيس جمهور آينده را تعيين خواهد کرد؛ گفتمان يا مصداق؟» هميشه اين گفتمان بوده که نتيجه انتخابات را تعيين کرده نه مصداق. حالا بايد به اين هم فکر کنيم که سرنوشت انتخابات ارديبهشت ماه چه خواهد بود؟ فعلاً وضعيت اينگونه است که روحاني و حاميانش که به اعتداليون شهره شده اند در وضعيت سوژه‌شدگي گفتمان قرار دارند و همچنان گفتمان عصر حاضرند، مگر اينکه پديده اي ديگر در سياست ايران در اندک زمان باقيمانده تا انتخابات رخ نمايي کند. پديده اي که توانايي تئوريزه کردن يک گفتمان ديگر که لابد و لاجرم بايد برتر از گفتمان فعلي باشد را داشته باشد. آيا اين ممکن است؟

پيشگويي در اين باره حتماً غير ممکن است اما مي شود پرسيد روحاني و حاميان او چگونه مي توانند پيروزي خود را تضمين کنند؟ آنها براي رسيدن به اين خواسته بايد با گريز از سياست، باز به جامعه شناسي رجوع کنند. خواسته مردم را بايد شناخت، شايد که روز دگر يعني فردا، خواسته مردم خواست امروز و ديروزشان نباشد. بايد خواست زمانه را فهميد بايد سياستمدار زمانه بود نه مبهوت روزمرگي سياسي. اين همان کار ويژه اي است که ما نام آن را مي گذاريم:«يافتن گفتمان خاص عصر و زمانه». اينچنين مي توان به قدرت رسيد؛ اينچنين مي توان در قدرت ماند. اين همان برگ برنده ادوار انتخابات در ايران بوده است.