نصف جهان: 12 بهمن 1365 بود. روز قبل دو نقطه از شهر «ميانه» توسط هواپيماهاي دشمن بمباران شده بود و 31 نفر از مردم شهر، به شهادت رسيده بود و شب سختي بر مردم گذشته بود؛ شايعه بمباران ديگر هم در شهر پيچيده بود.

آن روز هم، مدرسه مثل هر روز چشم انتظار حضور دانش‌آموزان بود و آنها هم آمدند و همه آماده برپايي جشن‌هاي انقلاب بودند و کلاس‌هاي درس از مدت‌ها پيش با وسايل تزييني و پرچم‌ها آماده اين جشن بودند.

عقربه‌هاي ساعت روي 10 و 30 دقيقه ماند؛ صداي آژير بلند شد و به فاصله‌اي خيلي کم صداي انفجار؛ مدرسه در دود و غبار احاطه شد. بوي سوختني مي‌آمد. انگار جايي آتش گرفته بود و سکوت، سکوت و کمي بعد، صداي ناله و اشک؛ اينجا دختران دانش‌آموز در خون غلطيده‌اند.

اما از چند کوچه آن‌ورتر صداي فرياد به گوش مي‌رسيد؛ همه فرياد مي‌زدند «مدرسه بمباران شد»؛ لحظاتي بعد، مردم، هراسان و با چشماني اشکبار براي کمک آمدند. دخترکان دانش‌آموز در خون غلطيده بودند و ديگر از آن شادي و هياهوي دقايقي پيش خبري بود.

در بمباران 12 بهمن 1365 در دبيرستان زينبيه و دبستان فاطمه الزهرا(س)، 37 دانش‌آموز و يک معلم به شهادت رسيدند. اين حادثه آنقدر تلخ بود که روزنامه‌هاي آن زمان نسبت به آن واکنش نشان دادند.