خبر آنلاین: پیامی تلگرامی که حکایت از کشف یک محوطه باستانی بزرگ با ثروتی هنگفت در فاروق استان فارس داشت، به سرعت تکذیب شد اما واقعیت چه بود؟

حوض آبی که داخلش هنوز پر آبه!

«آقایون نیستید ببینید فاروق (استان فارس شهرستان مرودشت شهر فاروق) چه خبره بزرگ ترین گنج ایران دیروز اینجا پیدا شد انگار یه تخت جمشید دیگه است ولی با این تفاوت که زیرِ زمین ساختنش... اینجا الان حکومت نظامیه و اصلاً نمی ذارن کسی نزدیک بشه که کسی بخواد عکس یا فیلمی بگیره... از تهرون و بقیه شهرها شاید نزدیک به صد تا ماشین اطلاعات با نیروهای ویژه اومدن اینجا... نمونه این شهر مخفی شده هیچ جای دنیا نیست... معبدی به اندازه یه زمین فوتبال زیر زمین کاملاً بکر و دست نخورده با مجسمه هایی به طول 3 الی 5 متر عمدتاً از طلا که تعجب همگان رو برانگیخته. خوبیش اینه که تا الان هیچ تخریبی در اون صورت نگرفته و همه چی سر جای خودشه... همه جای دنیا آثار باستانی که زیر زمین مخفی باشن به مرور بر اثر فرسایش از بین میرن و اندک شواهدی فقط ازشون معلومه ولی اینجا در کمال ناباوری همه اشیاء سالم مونده البته مکان هم کاملاً سرپوشیده است و حتی حوض آبی که داخلش هست هنوز پر از آبه و این خیلی بی نظیره، نسبت به گفته های کارشناسان اینجا قدمت این مکان سترگ به هفت هزار سال پیش برمی گرده که در نوع خودش کاملاً استثنایی است. مختصات و مشخصات داخل رو از دوست برادرم که خودش به عنوان کارشناس بومی منطقه وارد دهلیز و معبد زیر زمین شده متوجه شدم... حتماً سعی می کنم به هر طریقی که شده عکسی از این مکان به دست بیارم و واستون بفرستم تا ببینید که چه عظمتی به مدت هفت هزار سال اینجا مدفون بوده و دست نخورده تا الان باقی مونده ... حتماً خبررسانی کنید تا همه مردم ایران مطلع بشن بلکه‌ کاری صورت بپذیره که این هویت باارزش ملی ما چند ماه بعد از موزه های لندن و آلمان و فرانسه و روسیه سر در نیاره و تو خود ایران نزد خودمون باقی بمونه ...»

حتماً خیلی‌ها این متن را خوانده‌ یا حتی برای دوستانشان فرستاده‌اند. هر چند میراث‌فرهنگی استان فارس آن را تکذیب کرده است. مصیب امیری مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس درباره‌ این پیام گفته: «ادعاهای منتشر شده در فضای مجازی مبنی بر کشفیات تازه در روستای فاروق از اساس کذب است.» امیری همچنین اعلام کرده: «چندی پیش در پی ادعاهای مطرح شده تیم کارشناسی به منطقه اعزام شده اما ادعاها ثابت نشده و هیچ اثر باستانی تازه‌ ای در آن منطقه کشف نشده است.»

اما این تکذیبیه هم نقطه پایانی بر انتشار این پیام نبود. حتی وقتی برخی از دوستداران میراث فرهنگی گفتند که عکس‌های منتشر شده همراه این پیام مربوط به تصویر پلکان سنگی نیز متعلق به معبد باستانی «DOLICHES» در نزدیکی شهر «غازی آنتپ» در ترکیه است. اما باز هم مانعی بر رد این پیام و دست به دست شدنش در فضای مجازی نشد. چرا؟ گفته می‌شود شاید یکی از دلایل بی‌اعتمادی کاربران به مسئولان میراث‌فرهنگی است و همچنین فقر فرهنگی و اقتصادی. این عوامل دست به دست می‌دهد تا مردم همچنان در برابر واژه «گنج» همچون قصه‌ علی‌بابا که در غاری گنجی را کشف کرد، متعجب شوند حتی اگر پایه و اساس علمی نداشته باشند.

همانطور که پیش از آن این پیام منتشر شده بود: «صبح روز یک شنبه در روستای عنا شهرستان باشت به دستور رئیس میراث فرهنگی باشت آقای حاتمی طبق نسخه قدیمی که دردست داشتند تونلی در وسط تپه که با ساروج پلمب شده بود را باز کردند و در حفاری‌هایی که سه روز انجامید یک جسد مومیایی شده دوران هخامنشی به نام "موبانا" که احتمالاً یکی از نوه یا نتیجه های داریوش دوم بوده است را از دل خاک بیرون آوردند و همراه با طلاها و جهیزیه های آن به شهرستان باشت برای تحقیق بیشتر انتقال دادند.»

به نظر می‌رسد که باور «حوض آبی که داخلش هست هنوز پر از آبه» یا «کشف یک مومیایی دوران هخامنشی» برای مردم راحت‌تر است تا صحبت‌های مسئولان میراث‌فرهنگی درباره‌ تکذیب خبرهایی از این دست. از طرفی انتشار این خبرها، خیلی‌ها را به این فکر می‌اندازد که به دنبال کشف گنج زندگی خودشان بروند.

7000 سال پیش هنوز طلا را نمی‌شناختند

«سراپا دروغ و خزعبلات است». این را «علی‌ هژبری» می‌گوید، یکی از باستان‌شناسان که روی دوره‌های تاریخی ایران کار کردهاست. او این پیام را چنین رد می‌کند: «هفت هزار سال پیش ما در دوران مس سنگی بودیم. اسم این دوران نشان می‌دهد که بشر هنوز فلزاتی مانند مس را با ابزار سنگی در کنار هم استفاده می‌کند. معنایش این است که هنوز مفرغ، آهن، طلا و نقره را نمی‌شناسد. بنابراین اینها داستان‌های "ایندیانا جونزی" هستند که مردم را در موضوع گنجیابی به رقابت وا می‌دارد.»

او از مردمی می‌گوید که مشکلات اقتصادی امانشان را بریده است: «مردم می‌خواهند با این کارها شانس خود را بیازمایند و یک شبه ره صد ساله بپویند و صاحب مکنت و مال شوند. گنج، واژه عجیبی است. دهان پر کن است. شامه روح آزرده از فقر را قلقلک می‌دهد. البته آن چیزی که این هموطنان گنج می‌نامند ما میراث فرهنگی می‌دانیم و حتی بدتر آنها فقط طلا و نقره و مجسمه و... می جویند و لایه لایه و رگه رگه های تپه‌های باستانی را که قرن‌ها اطلاعات زندگی مردمان آبا و اجدادی ما را در خود نهفته به راحتی زیر و رو کرده و نابود می‌کنند.»

هژبری می‌گوید: «به نظر من عده‌ای با انتشار این دست خبرها، مردم را تحریک می‌کنند که به دنبال گنج‌های پنهان بروند.»